Rolien heeft een duidelijk doel voor ogen: trouwen en samenleven met haar vriend David. Dat kan over twee jaar zijn, misschien duurt het nog drie of vier jaar. Ze heeft geen haast. De eerste stap naar meer zelfstandigheid is haar verhuizing naar locatie Elspeterweg in Nunspeet. Dit nieuwbouwproject van Philadelphia is in volle gang. De verwachting is dat Rolien voor het eind van het jaar de sleutels kan ophalen.
Rolien kijkt uit naar haar nieuwe woonomgeving. ‘Eindelijk kan ik dan zelf koken. Als tiener heb ik kookles gehad. Maar hier kan het niet.’ Rolien woont nu nog in Putten, in een woongroep van Stichting Sprank. Ze heeft één kamer waarin ze alles moet doen. De keuken is minimaal, met alleen een magnetron. ‘Wonen in Nunspeet is een stapje verder naar meer zelfstandigheid.’
Altijd positief
De 22-jarige vrouw was vol goede moed begonnen aan de opleiding zorgbegeleider specifieke doelgroepen. Maar haar autisme en spierreuma gooiden roet in het eten. ‘Het lukte niet meer’, vertelt ze. ‘Ik werd lichamelijk ook steeds zieker, dus ik wist ook dat ik niet kon werken. Ik heb goede een slechte periodes. Maar ik geloof ook dat God kan genezen. Ik ben altijd moe, maar blijf ook altijd positief.’
Zo kwam Rolien 3,5 jaar geleden in haar huidige appartement terecht. Het idee was dat dat voor drie tot vijf jaar zou zijn. Maar naar 1,5 jaar wilde ze al verder. ‘Mijn ouders zijn mijn bewindvoerders en mentoren. Ze waren het er eerst niet zo mee eens, maar gelukkig staan ze er nu wel achter. Zij hebben het huis in Nunspeet gevonden. Philadelphia is een grote en bekende organisatie. Dat is fijn, wat dan weet je dat je een goed vangnet hebt. Dat het een christelijke organisatie is, is voor mij ook belangrijk.’
Gemeenschappelijke activiteiten
‘Het is een spannende stap’, zegt Rolien. ‘Ik vind veranderingen moeilijk. Maar ik hou ook van uitdagingen.’ Een belangrijk speerpunt van locatie Elspeterweg is het contact met de buurt. Dit noemen we ook wel community building. ‘Ik benieuwd hoe dat eruit gaat zien. Ik kan mezelf goed vermaken en heb weinig energie. Maar als de gemeenschappelijk activiteiten bij mij passen dan kan ik er ook van genieten. En zo lang het maar een vrije keuze is. Geen verplichting, want dat levert mij stress op. Belangrijk is dat alles in goed overleg gaat. Dat we goed met elkaar communiceren. Grenzen inschatten is voor mij wel een dingetje. Maar wel belangrijk gezien mijn complexe gezondheid.’
Die gezondheid maakt het ook lastig om samen met andere bewoners te koken. ‘Als activiteit vind ik het prima, maar ik heb heel veel allergieën. Een vriendin van mij woont in de buurt en die komt dan een keer per week eten. En mijn vriend natuurlijk. Samen boodschappen doen is voor mij zeker heel prettig. Dat is vrij zwaar en met veel prikkels, dus daar kan ik goed hulp bij gebruiken.’
DigiContact
In haar huidige woning heeft Rolien 24-uurs zorg. Straks kan ze op de momenten dat er geen begeleiding aanwezig is een beroep doen op DigiContact. Dat is beeldbellen met een professional. ‘Het klinkt als een goed systeem’, zegt Rolien. ‘Het zal wel wennen zijn, maar in die tijd dat ik hier woon heb ik nog nooit de nachtdienst nodig gehad. En beeldbellen vind ik fijner dan gewoon bellen.’
Hobby's
Ondanks haar beperkte energie heeft Rolien veel hobby’s. Paardrijden, gitaarspelen, zingen, knutselen, lezen, diamond painting… ‘Of ik dat in Nunspeet allemaal kan doen, weet ik nog niet. Dat is een kwestie van tijd, geld, energie en gelegenheid. Ik zou wel gitaarles of zangles willen. Of een combinatie ervan. Ik zou wel graag bij de kerk blijven waar ik nu ben. Maar misschien vind ik daar ook wel een goede kerk.’
En dat alles met het vooruitzicht om uiteindelijk te trouwen met haar vriend David. ‘We hebben dezelfde interesses. En hij heeft ook autisme en een angst- en dwangstoornis. We lijken op elkaar. Hij woont nog bij zijn ouders en werkt in Soesterberg in een magazijn. Ik ben heel trots op hem. Stapje voor stapje gaan we naar volledige zelfstandigheid.’