Vrijwilligers zijn van onschatbare waarde, vindt Robin Smeenk. Zonder hen zou de werk- en dagbestedingslocatie WEC Doesburg niet kunnen bestaan. Dus het is logisch dat je die vrijwilligers waardeert. Een luisterend oor, een praatje of aandacht voor een idee kan al voldoende zijn. ‘Enthousiasmeren is het sleutelwoord’, zegt de aandachtsfunctionaris vrijwilligers.
Robin Smeenk (28) is aandachtfunctionaris vrijwilligers bij WEC Doesburg. Dat doet hij nu een jaar, naast zijn baan als coördinerend werkbegeleider. De 20 chauffeurs die elke dag de deelnemers thuis ophalen en naar de werk- en dagbestedingslocatie brengen, en vice versa, hebben zijn onvoorwaardelijke aandacht. ‘Het kost tijd en energie’, vertelt hij. ‘Maar dat geeft het ook.’ Naast de chauffeurs is er nog vrijwilliger die voorleest, een tuinman en een muziekagoog. ‘Als ik een lach zie op het gezicht van de cliënt en op die van de vrijwilliger, dan ben ik ook blij. Dan is voor mij het cirkeltje rond’.
Enthousiasmeren
Onlangs heeft Robin de vrijwilligers meegenomen naar een Chinees restaurant. Niet geheel toevallig het restaurant dat zijn wasgoed toevertrouwt aan Was-met-Zorg van WEC Doesburg. ‘Dan werkt de waardering twee kanten op’, zegt Robin.
Maar de waardering hoeft niet altijd groots uit te pakken. ‘Enthousiasmeren is het sleutelwoord’, zegt Robin. Dat betekent ook dat je moet luisteren naar de ideeën en inbreng van de vrijwilligers. ‘Als een van de chauffeurs opmerkt dat het tijd is voor een nieuwe ruitenwisser, dan waardeer ik dat. Hij kan dan naar de garage gaan en de wisser laten vervangen. Dat klinkt als iets kleins, maar het is wel belangrijk. Of hoe we de bussen parkeren aan het eind van de dag. Wat is handig? Of wat is de slimste route om de cliënten op te halen en weg te brengen? Kleine, simpele dingen waar de chauffeurs zelf ideeën over hebben omdat ze nu eenmaal regelmatig op de bus zitten.’
Communicatie
De communicatie met vrijwilligers is de belangrijkste taak van de aandachtsfunctionaris. ‘Dat begint al bij de aanmelding. Het is heel belangrijk dat je samen gaat zitten en elkaar leert kennen. Wat is je ervaring? Hoe zie je je werk voor je? Wat wil je gaan doen en waar voel je je veilig bij? Ik heb laatst drie uur met iemand gezeten, maar daarna weet je wel wat je aan elkaar hebt.’ In het afgelopen jaar zijn er twee chauffeurs gestopt, dus het is zaak om het bestand weer wat te vergroten. Een van hen is iemand uit het bedrijfsleven met veel connecties. Robin: ‘Met hem heb ik gesprekken over hoe hij toch nog iets voor ons kan betekenen. Als iemand zich niet meer zo happy voelt bij wat hij doet, vind ik het belangrijk om samen te kijken of hij zijn kwaliteiten op een andere manier kan inzetten. In dit geval bij de werving van nieuwe vrijwilligers en sponsoren.’
Uit die gesprekken is meteen iets moois voortgekomen: een nieuwe bakfiets. ‘We gebruiken die bakfiets om de was mee te rijden. Naar horecapunten, de tandarts, de voetbalvereniging, een B&B. De oude bakfiets was kapot. Doordat deze man zijn netwerk heeft ingezet hebben wij van de stichting De Gestichten Doesburg een bakfiets cadeau gekregen. Ter waarde van 4000 euro. Daarnaast hebben we via hem verschillende instellingen rondleidingen gegeven zodat ze indruk krijgen wat we voor hen zouden kunnen betekenen. En andersom. ‘We zijn in gesprek om te kijken naar de mogelijkheden of ze kunnen meesubsidiëren in het verduurzamen van het pand.’
Privételefoon
Waardering en enthousiasmering werpen hun vruchten af, ziet Robin. ‘Ik merk nu dat de chauffeurs eerder binnenlopen voordat ze beginnen. Ze drinken koffie en maken een praatje. Zelf ben ik tijdens hun werkuren altijd beschikbaar. Ik werk tot 4 uur, maar ze kunnen me op mijn privételefoon tot 5 uur bereiken. Dat is belangrijk, mocht er bijvoorbeeld iets mis zijn met de bus.
Op de foto, vlnr: Robin, de vrijwilliger die voor de nieuwe bakfiets heeft gezorgd en een deelnemer van WEC.