Werken met de varkens geeft Pascal structuur en rust

Op zijn twaalfde al stond Pascal om half vijf ’s ochtends op om de koeien te gaan melken op een veehouderij. Nu is hij 40 en nog steeds is hij vroeg uit de veren. ‘Dat ben ik gewend. De veehouderij is opgeheven, de koeien zijn verkocht, maar ik sta nog steeds om half vijf op.’

Drie dagen in de week gaat Pascal met de bus vanuit Emmeloord naar Kraggenburg. Daar haalt zijn baas Rob van Vilsteren hem met de auto op. ‘We beginnen pas om 8 uur’, zegt Rob. ‘Maar meestal is Pascal er al om 7 uur. Hij vindt het fijn om rustig te beginnen. Even een bakkie koffie en hij is dan een beetje op zijn telefoon bezig.’

Rob heeft een varkensbedrijf met 4000 varkens. Zijn vader werkt nog mee in het bedrijf, maar die is zich langzaam maar zeker aan het terugtrekken. Naast Pascal werken er nog drie collega’s in deeltijd. ‘Ik werk veel in de kraamstal met de jonge biggetjes’, vertelt Pascal. ‘Ik zorg dat de stallen schoon zijn, maar ik hou me ook bezig met de behandeling van de biggen. Ik geef ze een oormerk en ik knip hun staartje eraf. Ik loop ze ook elke dag even na om te kijken of ze geen ijzertekort hebben. Dat kun je zien omdat ze dan een stuk witter zijn.’

Pascal kwam ruim 12 jaar geleden bij het varkensbedrijf terecht als een soort stage. ‘De kinderboerderij benaderde me met de vraag of Pascal bij ons ervaring kon opdoen met varkens’, vertelt Rob. ‘Ze hadden namelijk net zelf varkens gekregen en ze wisten niet goed hoe ze die moesten verzorgen. Pascal begon met twee dagen en we hadden meteen een klik.’ Pascal: ‘Als er geen klik was, dan was ik al lang weg! Toen mijn collega Kim zwanger werd, kon ik drie dagen gaan werken. En dat kon ik gelukkig ook blijven doen toen zij weer terugkwam. Het liefst zou ik meer willen, maar dat kan niet.’ ‘Drie dagen is wel goed voor Pascal, anders wordt het al snel te veel’, legt Rob uit. ‘Pascal zit een TalentWerkt!-traject, eigenlijk al voor het zo heette. Dus meedoen in de maatschappij in een onbetaalde baan.’

Rob heeft Pascal zien groeien in de afgelopen jaren. ‘Wij hebben structuur, dat is erg belangrijk voor hem. En er is geen stress.’ Pascal: ‘Daar kan ik niet tegen. Als alles tegelijk komt dan ontplof ik. Dan ben ik net een computer die crasht.’ Rob: ‘Toen je net bij ons was begon je al met je ogen te draaien als ik je drie dingen uitlegde. Nu gaat dat veel beter. Je durft meer en je zelfvertrouwen is gegroeid. In het begin heeft het me veel tijd en energie gekost. We moesten allebei wennen. Maar ik vind het heel mooi om te doen.’

Pascal heeft veel meegemaakt en vindt het lastig om mensen te vertrouwen. Maar als het vertrouwen er is dan is het ook voor 100 procent. ‘Als er collega’s weggaan vindt Pascal dat heel moeilijk. Dan is hij wel een paar weken van slag.’ Pascal knikt. ‘En ik kan niet tegen ruzie. Rob en zijn vader hebben soms ruzie. Dat vind ik vreselijk.’ ‘Ja, we hebben weleens onenigheid’, lacht Rob. ‘Maar dat wordt gelukkig steeds minder. Als het gebeurt dan lopen we weg zodat Pascal er zo min mogelijk last van heeft.’

Op de kinderboerderij verzorgt Pascal het varken - er is er nog maar een over - en de schapen. En hij klooft het hout. Dat is een mooie combinatie met het werk op de varkensboerderij, zegt Rob. ‘De kinderboerderij is iets rustiger en dat houdt hem goed in evenwicht. Ik heb regelmatig contact met de begeleiders daar. Ze bellen me ook weleens als er iets met Pascal is en ze er niet goed achter komen wat er is. “Praat jij eens met hem”, vragen ze dan. Ik heb toch een ander soort relatie met Pascal.’

Een bijzondere relatie, want de twee zijn onlangs samen een weekendje weg geweest. Dit jaar is Pascal namelijk 40 geworden en hij werkt 12,5 jaar bij het varkensbedrijf. Om dat te vieren zijn Rob en Pascal samen een weekend naar Londen gegaan voor een wedstrijd van Arsenal. ‘We moesten om half 4 ’s ochtends op om het vliegtuig te halen’, vertelt Pascal. ‘Maar het was geweldig en Arsenal heeft gewonnen.’