‘Je kunt je verder ontwikkelen met studies en trainingen’

Paulien Kaak (23) en Germain Roossien (25) zijn de jonkies in het team. Beiden zijn ze vanuit hun stage bij Philadelphia komen werken, in de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking. Paulien: ‘Ik merk dat ik in mijn werk als persoon ben gegroeid en ik ben hier ook nog lang niet klaar.’

Germain en Paulien werken samen bij een locatie van Philadelphia in Doetinchem. Voor beiden was de gehandicaptenzorg geen heel bewuste keus, maar ze zijn allebei wel blij met hun werkgever. ‘Ik wist niets van de gehandicaptenzorg’, vertelt Paulien. ‘Ik had stage gelopen in de thuis- en ouderenzorg en met mijn liefde voor de psychiatrie had ik niet verwacht dat de zorg voor mensen met een verstandelijke beperking me zou aanspreken.’

Germain heeft de mbo-opleiding Maatschappelijke Zorg gevolgd en wil graag gedragswetenschapper worden. Hij werkt nu drie jaar bij Philadelphia als begeleider. Paulien is verpleegkundige en merkt dat ze juist bij mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag of een lichte verstandelijke beperking haar interesse voor psychiatrie kan inzetten. ‘Ik help mensen met het omgaan met hun emoties en onrust. Mensen met moeilijk verstaanbaar gedrag communiceren vooral via hun gedrag met de omgeving. Daarom zoek je altijd naar de redenen achter – onvoorspelbaar – gedrag, zodat je de oorzaak ervan kan wegnemen.’

Nieuwe manier van roosteren

‘Ik stond eigenlijk onverschillig tegen over de gehandicaptenzorg’, vertelt Germain. ‘Ik dacht dat het vooral ADL-zorg was. Ik had een lijstje stageadressen en ik had eigenlijk alles aangevinkt.’ Die onverschilligheid is er nu wel af. Germain is ondertussen doorgegroeid tot coördinerend begeleider. Organisatorische taken gaan hem goed af. ‘Ik heb een nieuwe manier van roosteren geïntroduceerd. Het gaat nu veel soepeler. Mijn collega’s zijn er blij mee. Je merkt dat als het team lekker werkt, de cliënten zich ook fijner voelen.’

Frisse energie

Paulien en Germain zijn echt de jonkies in het team. De meesten van hun collega’s zijn in de veertig of vijftig en werken al een tijd bij de locatie. De twee brengen jonge en frisse energie mee. En dat wordt gelukkig gewaardeerd. ‘We hebben een frisse blik’, zegt Paulien. ‘En het team staat open voor nieuwe input. Zoals het nieuwe rooster van Germain. Zelf neem ik de eetgewoontes onder de loep. Er is al jaren hetzelfde menu met bijvoorbeeld elke dag jus. Samen met Germain heb ik de cliënten betrokken bij het eten en een lijst gemaakt met lekkere en gezonde dingen. Dus niet meer elke dag jus en bijvoorbeeld kiezen voor mayonaise op yoghurtbasis. Dat zijn patronen die je moet durven doorbreken. Ik vind het fijn dat daar bij ons de mogelijkheid voor is.’

Bewust kiezen voor de zorg

De keuze voor de gehandicaptenzorg was misschien niet heel vanzelfsprekend voor het duo, dat ze de zorg in zijn gegaan is wel een heel bewuste keuze geweest. ‘Ik wilde altijd mijn eigen tattooshop beginnen’, vertelt Paulien. ‘Dat veranderde toen in 2012 mijn beste vriendin ziek werd. Ze had kanker en ik maakte het hele ziekteproces van dichtbij mee. Die vriendin vertelde dat ze vooral een band had met de verpleegkundigen. Dat intrigeerde mij. Ik vond dat heel bijzonder om mee te maken. Ik ben met de opleiding voor verpleegkundige begonnen met de insteek om later kinderoncologie-verpleegkundige te worden. Maar tijdens de opleiding merkte ik al dat de druk in het ziekenhuis voor mij te hoog lag. Ik hou ervan om gesprekken te hebben met mensen en een band op te bouwen. Ik ben heel blij dat ik nu op deze plek terecht ben gekomen. Ik merk dat ik nu in mijn werk als persoon ben gegroeid en ik ben hier ook nog lang niet klaar.

Het is heel fijn dat je bij Philadelphia je verder kunt ontwikkelen met studies en trainingen. Graag zou ik meer verpleegtechnische handelingen kunnen doen, daarom ga ik nu meer leren over medicatie en voeding.’

Gedragswetenschapper

Ook Germain heeft vanuit zijn eigen ervaringen voor de zorg gekozen. ‘Toen ik 12 was gingen mijn ouders scheiden’, vertelt hij. ‘Kort erna kreeg mijn moeder een nog steeds onbekende psychische ziekte. Zij kon niet meer voldoende voor mij zorgen. Ik heb toen acht maanden bij een oom en tante gewoond en ben toen naar groepen gegaan. Hier was ik moeilijk in de omgang door mijn gesloten houding en directe, ongenuanceerde manier van communiceren. De gedragswetenschapper kon wel bij mij binnenkomen en leerde mij veel. Ik bewonderde zijn positie in mijn leven. Zo begon mijn ambitie voor dit vak. Maar ik ben ook nog niet klaar bij Philadelphia. Ik word nu coördinerend begeleider in best een complex team. Communicatie is heel belangrijk om een goed team neer te zetten. Daar wil ik graag bij helpen!’

Meer weten over werken bij Philadelphia? Ga naar werkenvoorphiladelphia.nl.