Hij werkt al 37 jaar als bedrijfsleider in een supermarkt als Albert Doldersum vanwege een overname zijn baan verliest. Via de gemeente komt hij als vrijwilliger bij Puur Natuur terecht, een dagbestedingslocatie van Philadelphia in Hengelo. Dat blijkt een perfecte match. ‘Achteraf ben ik heel blij dat het allemaal zo is gelopen.’
‘Negen jaar geleden werd ik gebeld door iemand van de gemeente’, vertelt Albert. ‘Of ik interesse had om als vrijwilliger een bus te rijden voor Philadelphia? “Natuurlijk”, zei ik. Al was het werken met mensen met een verstandelijke beperking voor mij helemaal nieuw.’
Samen met zeven andere vrijwilligers zorgt Albert ervoor dat cliënten van hun woonlocatie bij Puur Natuur komen en andersom. ‘Iedere dienst rijden er twee chauffeurs, want er zijn twee routes’, legt Albert uit. ‘We hebben een vast schema, maar we zijn wel flexibel. Als je een keer niet kan, vraag je in de groepsapp of iemand je dienst kan overnemen. Dat werkt perfect. En het is heel gezellig. We hebben het leuk met elkaar.’
Dankbaar werk
Ondanks dat hij geen ervaring had met deze doelgroep, voelt Albert zich bij Puur Natuur al snel op zijn plek. ‘Het is heel dankbaar werk. Als ik ’s ochtends mensen thuis ophaal zijn ze blij dat ik er ben. “Hé, Albert!” roepen ze dan. Dat maakt me vrolijk.’
Als hij ochtenddienst heeft, begint Albert om acht uur ’s ochtends. Rond negen uur is hij klaar met de route. ‘Dan blijf ik gezellig nog een half uur koffiedrinken en bijkletsen. Als er onderweg dingen zijn gebeurd, bijvoorbeeld als iemand ineens emotioneel werd, bespreek ik dat met de begeleiders. Het contact met hen is heel goed.’
Schoolreisje
Na het koffiedrinken gaat Albert naar huis. Begin van de middag komt hij weer terug, want dan moet er een cliënt naar huis worden gebracht. ‘Die cliënt is tachtig, maar komt hier nog steeds elke ochtend’, vertelt Albert. ‘Dan vraag ik: “Wie gaat er mee?” De ene keer zijn dat er twee, de andere keer zit de hele bus vol. Het voelt altijd een beetje als schoolreisje. De muziek gaat aan en er wordt meegezongen. Van Jan Smit tot Marco Borsato. Als we maar mee kunnen joelen.’
Rond half vier gaan ook de andere cliënten naar huis. Of Albert ze brengt, hangt af van het schema. ‘Soms rij ik alleen de ochtend of de middag’, legt hij uit. ‘En op woensdag ben ik altijd vrij. Dat vind ik helemaal niet leuk. Dan mis ik het gezelschap. Daarom kom ik tussendoor vaak een kop koffie drinken of een klusje doen. Ik ben inmiddels met pensioen, dus ik heb alle tijd.’
Als hij onverwacht langskomt, is de reactie van de groep nóg leuker, vertelt Albert stralend. ‘Als ik ’s ochtends voor hun huis sta, verwachten ze me. Maar het enthousiasme van de groep als ik tussendoor langskom, daar word ik elke keer weer blij van.’
Speciale band
Doordat hij al negen jaar bij Puur Natuur rondloopt, kent Albert de cliënten inmiddels goed. ‘Ik zie het meteen als ze verdrietig zijn of juist blij. Met sommige heb ik een extra speciale band. Zo is er een cliënt in een rolstoel, dat is echt een dikke vriendin van mij. We doen niks anders dan elkaar plagen. Als ze langs mee heen rijdt, zeg ik: “Auw! Rijd je weer over mijn voeten heen?” Dan moet ze altijd lachen. Dat soort dingen zijn gewoon heel leuk.’
Zijn vrijwilligerswerk bij Philadelphia geeft Albert een andere energie dan het werken in de supermarkt. ‘Voor mij was dat werk, dit is helpen. In die negen jaar heb ik nog nooit gedacht: vandaag heb ik geen zin. Achteraf ben ik blij dat het allemaal zo gelopen is. Mijn leven heeft een invulling gekregen die ik nooit had verwacht.’
Meld je aan als vrijwilliger
Wil jij ook vrijwilliger worden bij Philadelphia? Laat het ons weten! We zijn altijd op zoek naar nieuwe vrijwilligers. We kijken graag samen welke vorm bij jou past. Van één keer in de maand wandelen of koffiedrinken met cliënten tot wekelijks vrijwilligerswerk, zoals Albert doet. Meer weten?